Waterslang sy poel kwyt

PHILIPPOLIS. Ten spyte van 'n waternat jaar, is die dorp se mitologiese watermonster soek.

Die rede? Die poel waarin hy (of is dit sy?) gewoonlik hou, het weggespoel tydens 'n vloed vroeër vanjaar.

Dit het gebeur toe 'n dorpsdam stroom-op gebreuk het. Dié berg water het 'n keerwal in die spruit agter C & J Motors weggespoel, die spruit se bedding op plekke met tot 2 m uitgevreet en só het die waterslang se poel ook in die slag gebly.

Vir dekades reeds leer Philippolisertjies van dié ongedierte. In 1969 skryf dr. Petronella van Heerden, die eerste Afrikaanse vrouedokter, só hieroor in haar outobiografie getiteld Kerssnuitsels

"In die fontein het die gevreesde waterslang gewoon. Snags het hy uitgekom, langs die watervoor af tot net voor die kerk waar die groot bome gestaan het. Hy kon jou héél insluk."

Inwoners het vertel dat hierdie watermonster (in die volksmond "injoka") soos 'n bruin pofadder met 'n perdekop lyk en dit het glo twee beeshorings. Ander het dan bygevoeg dat die vabond met bosluise oortrek is. Hy het glo ook maanhare op sy rug soos dié van 'n leeu.

Maar vanjaar swyg die inwoners oor die injoka. Hy is nêrens te sien nie.

Wyle mnr. Willem Adams het dikwels vertel dat hy die injoka self gesien het. Dit was blykbaar die middag voordat die eerste reën geval het ná die droogte van 1933.

"Die waterlikkewane het elke dag die waterslang se seekoeigat beesmis gesmeer, maar dié middag het hy van Boesmansfontein na die 'Gariep' getrek. Die waterslang het eers op 'n wolk geklim en toe sy pikswart stert begin swaai.

"Daardie middag is Boesmansfontein se dak afgewaai. Die klippe het die hoenders op die plaas se oë uitgegooi. Daar lê nou nog van die boomstompe wat omgewaai is.

"Net die tier en die leeu is gevaarliker as die waterslang," sou sy vrou, wyle Griet Adams, dan byvoeg.

"Maar as hy van jou hou, kan hy ook baie goeie goed vir jou doen. Só kan hy siek mense gesond maakdeur met sy raspertong oor hul lywe te lek."